Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej.
Wielki testament – utwór Franciszka Villona. Ukazuje uczucia człowieka żyjącego u schyłku średniowiecza. Powstał po wyjściu poety z więzienia paryskiego. Jest to pożegnanie ze światem i swoisty rachunek sumienia. Pojawia się literacki bohater, którego nie było do tej pory w literaturze. Średniowiecze nie znało bohatera przeciętnego, niczym się niewyróżniającego.
W utworze odnaleźć można topos ubi sunt w powtarzającym się refrenie Ach, gdzież są niegdysieysze śniegi (fr. Où sont les neiges d'antan?). Jest to sentencja, maksyma Villona. Wyraża tęsknotę za minionym czasem. W balladzie O paniach minionego czasu, która jest częścią Wielkiego testamentu, zawarta jest idea przemijania oraz niemożności powrotu - memento mori ("pamiętaj o śmierci"). Są także nawiązania do danse macabre, czyli tańca śmierci[potrzebne źródło]. Śmierć jest wszechwładna, wszechobecna, niespodziewana, okrutna. Przeważa naturalistyczne przedstawienie człowieka i śmierci. Pojawia się również motyw skatologiczny. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Wielki_testament)
Le Testament est une œuvre poétique majoritairement en vers octosyllabiques (quelques vers décasyllabiques sont présents comme dans la XIIème ballade dite "des langues enuieuses", ou "envieuses" ou "venimeuses" selon les éditions) composée en 1461 par François Villon, riche de plus d'une vingtaine de poèmes relativement autonomes. C'est un fleuron de la littérature médiévale. Un extrait de ce poème a été mis en musique par Alain Souchon sur son album À cause d'elle en 2011. Il s'agit du titre Je plain le temps de ma jeunesse. Un autre extrait a été mis en musique par Georges Brassens dans son album Le Vent (1953), la première ballade du triptyque des ballades au centre de l’œuvre, Ballade des dames du temps jadis. Le premier vers de l’œuvre "En l'an de mon trenstieme aage" est communément reconnu comme une référence implicite au Roman de la rose dont le premier vers, après l'introduction est "En l'an vingtieme de mon aage". Le XVème huitain de l’œuvre, par exemple, ajoutant une référence explicite "Et, comme le noble Romant De la Rose..." (http://fr.wikipedia.org/wiki/Le_Testament)
