Na książkę składa się szesnaście esejów, w których Jan Grzanka podejmuje refleksję nad dziełami Williama Szekspira. Pisze z myślą o typowym widzu teatralnym – niemającym szczególnej wiedzy teoretycznej, ale oglądającym spektakle z pasją i ciekawością ukrytych sensów. Książka ta wymaga postawy aktywnej. Autor zachęca, ażeby podczas lektury pokusić się o dokonanie własnej interpretacji sztuk Szekspira, podejmując się zadania, które stoi przed każdym reżyserem rozpoczynającym pracę nad inscenizacją dramatu. Grzanka zaprasza czytelnika do podjęcia próby wejścia w rolę reżysera na etapie czytania dramatu i odkrywania dotąd nieznanych mu aspektów myśli Szekspira, tego, co aktualne i indywidualnie istotne. Dlatego wiele postawionych w książce pytań pozostawione zostaje bez odpowiedzi.
